Angelina Jolie-Voight

W najnowszym wydaniu magazynu "Pani" w rozmowie z  Małgorzacie Domagalik Daniel Olbrychski opowiada o Angelinie Jolie.A o to część wywiadu :

Niedawno esemesowałam do Twojej żony, że właśnie obejrzałam „Salt”, a ona odpisała: „Myśmy też już ten film widzieli”. Daniel, to jest prawdziwa rola, a nie jakiś tam epizod.

Główny zły bohater. Zagrałem obok megagwiazdy. Co to znaczy: megagwiazda? Profesjonalizm plus pokora. Piękna brew nie drgnie, gdy trzeba coś powtórzyć na mrozie, czy jak motorówka za szybko przemknie.

Naprawdę jest tak piękną kobietą?
Tak, jest bardzo piękna. Ja mam, co prawda, troszkę inne preferencje – lubię, żeby było co objąć szerzej – ale ona jest niezwykłym zjawiskiem.

Pierwszy raz spotkaliście się już na planie?

Pierwszy raz gdy robiłem przymiarki, bo castingu nie było. Wiem, że miał ochotę zagrać tę rolę John Malkovich, bliski przyjaciel Angeliny, ale Phillip Noyce zamarzył, żeby to nie był aktor udający Rosjanina, tylko ktoś z tej części Europy, Słowianin. Akurat był wtedy w Nowym Jorku mój przyjaciel Andriej Konczałowski i przypomniał Phillipowi o mnie. A Noyce był kiedyś studentem profesora Jerzego Toeplitza, wygnanego z Polski do Australii, który uczył na filmach Wajdy. I zdecydował się od razu.

Jesteś już w Ameryce, wchodzi Angelina i…

Pierwszy dzień zdjęciowy miałem 27 marca dwa lata temu. Witamy się, całujemy, przedstawiam Krysię, która jest ze mną. „Dziś jest Międzynarodowy Dzień Teatru i dziś moja ciotka kończy 101 lat”, mówię. „Krysia, rób zdjęcie”, odzywa się Angelina do mojej żony, bierze karton i lewą ręką pisze: „Happy Birthday Irena”, i serduszko. Tak się sfotografowaliśmy. Pierwsza rzecz, jaką zrobiła ta megagwiazda. Zaraz potem pokazywała Kryśce zdjęcia swoich dzieci na ekranie iPhone’a.

Normalna…

Bardziej niż normalna. Ma czułość do świata, ludzi. Potrafi współczuć i prawdziwie pomagać. Jest świetną matką.